nice r. 1581), z czego ogółem 'bieg, piele, nazwę 'brukwi

nice r. 1581), z czego ogółem 'sprint, piele, nazwę 'brukwi' (miejscowo zawód'; w karuzelu kręcono się oraz 'buraków', 'ziemniaków' oraz oraz.), u nas w kółku. Kara powtarza się oraz w ka­ tylko znaną; Czesi wzięli swoją z polskiej. rawanie (p.). karabela, 'szabla krzywa', wy­ karaś, nazwa ryby, europejska; łącznie do ubraniu używana, pocho­ niem. Karausche, łac. carassius dzenia wschodniego, jak demeszka,(dawne niem. karaś, jak u nas); oraz także od miejsca wyrobu, Kar­ lecz skąd wyszła?; karaski; karaleli w wilajecie bagdadzkim, na­ skać się, 'guzdrać się'. Ale karezwana. U rękojeści jej nie jest sowac, karasować, z franc. caresser, kabłąka dla ochrony ręki; dostała 'pieścić', od łac carus, 'miły'. się do nas zaledwie z końcem 15. karawaka, od hiszpańskiego miej­ wieku; z karabelek (niewojowni- sca odpustowego, słynnego krzyżem czych) szydził dodatkowo Potocki. sw.; »z półtrzecia krzyżów święta karacena, dawniej (17. wiek) ka- karawaka* (notoryczne u Potockiego), racyna, 'zbroja, pancerz', z łac. co- t. j . 'krzyż o dwu poprzecznicach razina od coria, 'skóra'; od tego z siedmiu krzyżykami oraz 18 literami'; samego wyrażenia, coratia, włos. co- też karawika (broszurka z mo­ razza, franc. cuirasse, pochodzi dlitwami od tych liter); stawiano niem. Kiirass, Kiiris (stąd nasze te krzyże zapobiegający zarazie. kirys), a od tego nazwa kirasjerów. karawan, dawniej 'ładowny wóz karaczan, karakan, karaluch, niekrótki', niem. Kamvagen, od 15. wie­ z rus. tarakan (u Czechów zamiast karakona pospolity), franc. niem. ku używane, dziś wyłącznie o 'wo­ Kakerlake (nazwa razem z owadem zie pogrzebowym, marach'; karaprzywędrowała z Ameryki Połu­ waniarz. Ale karawana, wyjątko­ dniowej), gdy tarakan będzie po­ wo oraz karawan, 'orszak kupców czy pielgrzymów' (»gwiazd karawany*), czątku północno-tureckiego. z pers. karwan, 'kompanja'. karafioł. Najrozmaitsze nazwy karazja, rodzaj 'sukna' dawnego roślinne splotły się w owej jednej. wspominamy ogólnie o karafiołach, (notoryczne w 17. wieku), pospolitego zamiast (oraz obok) dawniejszych ka­ (przysłowie: »fraszki adamaszki, kalafloróio, kaulafioróii) (włos. cavo- razy ja grunt*); niem. Karsai, Kirlofiore, cauliflor, franc. choufleur, sei, Kersei, z romańskich języków, niem., przetłumaczone dosłownie, włos. carisea; krakowska kierezja Blumenkohl, boć to łac. caulis, ma niem. wokalizację. 220 karb — karnawał K karb, karbować,karbownik oraz karb- molec w drugiej połowie 18. wieku